چگالی دانه قهوه چیست؟

چگالی، میزان فشردگی مولکول‌های ماده را تعیین می‌کند و با محاسبه‌ی نسبت جرم ماده به حجم آن، به‌دست می‌آید. به زبانی دیگر، چگالی همان جرم حجمی ماده است.
عموما دانه‌های چگال‌تر را می‌توان از ظاهرشان تشخیص داد. اگر خط میانی دانه تقریبا صاف باشد و مقداری از هم بازشده باشد، چگالی دانه پایین‌تر است اما اگر خط میانی شکسته و بسته‌تر باشد، دانه چگال‌تر است.

عموما در دنیای تخصصی قهوه، چگالی بالا نشانه‌ی مهمی برای سنجش کیفیت و دسته بندی دانه‌هاست و به قیمت بالاتری فروخته می‌شود.

اندازه‌گیری چگالی قهوه

معیار اصلی سنجش چگالی و درجه‌بندی آن برای متخصصان، “سختی” دانه است. میزان سختی دانه‌‌ها، با توجه به ارتفاع کشتشان به چند دسته تقسیم می‌شود. با این‌حال معیارهای سنجش در همه‌ی کشورها یکسان نیست.

برای نمونه، اصطلاح دانه‌ی نرم (Soft Bean) و دانه‌ی شدیدا نرم (Strictly Soft Bean)، به طور جامع به قهوه‌هایی اشاره دارد که در ارتفاعی کمتر از ۱۲۰۰ متر بالاتر از سطح دریا کشت شده‌اند.

در این طبقه‌ها، دانه‌ها در معرض دمای بالاتر و اکسیژن بیشتر بوده و زودتر بالغ شده‌اند. پس چگالی پایین‌تر و عصاره‌ای بدون طعم شیرینی و اسیدیته‌ی مطلوب خواهند داشت.

بعد از آن دانه‌ی سخت (Hard Bean) یا کاملا رسیده (High grown) هستند که در ارتفاعی بین ۱۲۰۰ تا ۱۳۷۰ متر بالاتر از سطح دریا کشت شده‌اند. در این ارتفاع رشد کامل‌تر و کندتر بوده و درنتیجه دانه‌ها چگالی بالاتر و طعم بهتری دارند.
هنگامی که ارتفاع کشت دانه از ۱۳۷۰ متر بالاتر می‌رود، ارزیابی دانه‌ها پیچیده‌تر می‌شود و به خاستگاه دانه هم مربوط می‌شود. این نوع از دانه‌ها اصطلاحا دانه‌های کاملا سخت (Strictly Hard Bean) و یا شدیدا رسیده(Strictly High Grown) نامیده می‌شوند که به کیفیت بسیار بالای آن‌ها اشاره دارد.

همچنین می‌توانید همانطور که قبلا هم اشاره کردیم می‌توانید از روی ظاهر دانه هم چگالی آن را بسنجید. به این صورت که هرچه دانه ظاهری از هم گسسته‌تر داشته باشد، چگالی پایین‌تر و هرچه ظاهری متراکم و مستحکم‌تر داشته باشد، چگالی بالاتری دارد.